Hayat !

“Eski bir espri vardır, bilirsiniz. İki yaşlı kadın dağ başında bir lokantada yemek yemektedirler. Biri, ”lanet olsun!” der, “Yemekler ne kadar da berbat!”. “Evet” der diğeri, “Üstelik ne kadar da az!” yani, bu benim yaşam hakkındaki düşüncemin kısa bir özetidir: Hayat yalnızlık, sefillik, acılar ve mutsuzluklarla doludur ama keşke bu kadar kısa olmasaydı. “. -Woody Allen – Annie Hall”

Mutluluğun peşinden koşmak, hayat boyunca zorluklara göğüs germeye çalışmak, hedefler koyup hedeflere ulaşmaya çalışmak, hırs yapmak ve daha fazla çalışmak, kendinle beraber yakınlarını da mutluluğun peşinde koşturmak. Peki ne için?İyi bir iş mi? Ya da iyi kazandıran bir iş? İyi bir eş? İyi çocuklar? İyi bir ev? İyi bir araba?İyi kıyafetler, iyi yicekler, iyi okullar, iyi bir kariyer, iyi bir tatil, iyi bir mezar yeri…?

Ahmet Ümit; “Mutluluğa indirgenmiş bir yaşam, yoksul geçirilmiş bir ömürdür. Yaşamı mutluluğa indirgeyenler de ruhsal açıdan yoksul kimselerdir. Ruh bütünlüğünü kazanmış olanlar, yaşamı acısıyla, mutluluğuyla, ihanetiyle çirkinliğiyle kabul edenlerdir.” diyor Kukla kitabında. Kısmen katılıyorum:Hayatın çok basıt bir matematiği vardır ve mutlulukla da bir alakası yoktur.